برنامه های استعداد یابی چقدر موفق عمل کردند؟

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ یکی از برنامه های سرگرمی ساز در تلویزیون های مختلف دنیا و  البته شبکه های داخلی و حتی پلتفرم های شبکه نمایش خانگی تولید آثار مرتبط با استعدادیابی است که گاهی با استقبال مخاطبان نیز مواجه می شود و البته از چند جنبه قابل بررسی است که نگاه برنامه سازان در این باره چیست؟

آیا برنامه های  استعدادیابی صرفا  به دنبال یافتن چهره ها و استعدادها هستند؟ 

آیا این برنامه ها با هدف سرگرمی سازی تولید می شوند؟

آیا این دست  برنامه ها صرفا یک بیزینس هستند؟

آیا  این برنامه ها می توانند استعدادهای مختلف را در حوزه های متفاوت معرفی کنند؟

چند درصد این برنامه ها در طول این سالها موفق عمل کردند؟

آیا قول و قراری که بین آنها و شرکت کنندگان بسته می شود به عمل می رسد؟

نکته ای که در ساخت برنامه های مرتبط با استعداد یابی در رسانه های مختلف تولید می شوند با هر هدفی در قدم اول می توانند موقعیتی برای سرگرمی سازی و ایجاد هیجان و جذابیت باشند اما برخی از این آثار مانند عصر جدید ، محفل و ... بازخوردی اجتماعی نیز دارند و برخی نه تنها بازخوردی در جامعه نشان نمی دهند که روی آنتن یا حتی در خروجی  پلتفرم ها هم نمی توانند جذابیت های یک اثر رسانه ای را برای جذب مخاطب به همراه داشته باشند. 

طبیعتا ساخت برنامه ای با نگاه استعداد یابی نیازمند تحقیقات و مطالعه اجتماعی بسیار است و نمی توان متصور شد که می شود با حضور چند چهره مرتبط و یک اتاق فکر معمولی برنامه ای با هدفی معین و مشخص تولید شود. 

شناخت چهره های مرتبط در عرصه های مختلف از جمله هنری، ورزشی، علمی ، ادبیات و ... جدا از آزمون و خطاهای ابتدایی و تحقیقات وسیع میدانی نیازمند راستی آزمایی هایی است که نمی توان از کنار آن به سادگی عبور کرد. 

این روزها که برنامه سازی در مدیوم های با سناریو و سازوکارهایی کاملا حرفه ای در حال انجام است و مخاطب برای انتخاب آثار مورد علاقه اش حق انتخاب بیشتری نسبت به گذشته دارد نمی توان به ساخت یک برنامه استعداد یابی معمولی بسنده کرد و طبیعی است که باید برنامه جدا از سر و شکل حرفه ای دارای ساختاری نو و حضور چهره هایی باشد که تماشاگران و کارشناسان از دیدن آنها به وجد بیایند . 

اتفاقی که در برنامه عصر جدید رخ داد بیش از آنکه به داوران خاص و اجرای متفاوت احسان علیخانی در یک دکور عجیب و غریب مرتبط باشد به شرکت کنندگانی ارتباط داشت که از فیلترهای مختلف عبور کرده بودند و تحت نظارت کارشناسان دوره های آموزشی را پشت سر گذاشته و در مراحل مختلف برنامه حضور داشتند. 

در برنامه محفل شاهد حضور افرادی در سنین مختلف در یک دورهمی قرانی هستیم که هر کدام جایگاه یک معجزه را در بحث استعداد و توانمندی و خلاقیت در ذهن مخاطب متبادر می کنند و در برخی از اوقات می توانند جدا از ایجاد لحظاتی برای سرگرمی ، الگوسازی، آموزش و .... افراد مختلف را به کتاب آسمانی نزدیک کنند .

آیا دیگر برنامه های استعداد یابی تلویزیون نیز با همین فرمان پیش می رود؟

آیا شبکه سه در بحث استعداد یابی فوتبالی موفق عمل کرده است؟

آیا چهره هایی که در برنامه آوای جادویی رخ در رخ داوران نامدار موسیقی را در هنر آواز در ژانرهای مختلف تست می کنند دوره های مختلف را پشت سر گذاشتند و حالا در این مسابقه شرکت می کنند؟

البته در نمونه های دیگر تلویزیون های دنیا هم شاهد آثار قوی و ضعیفی هستیم که گاهی اوقات با برد و باخت هایی مواجه است اما نکته ای که در این مقال می توان به آن نگاهی دیگر داشت داستان اجرا در برنامه های استعدادیابی می باشد که به نوعی موتور محرک و کاتالیزور اصلی شکل گیری برنامه و جهت گرفتن قضاوت و حضور شرکت کنندگان است. 

نمی توان به واسطه روابط اجرا در هر برنامه تلویزیونی یا غیر تلویزیونی را بر عهده گرفت چرا که اجرای برنامه های مختلف نیازمند شناخت از ژانر موضوع و البته تکنیک اجرا در مقابل دوربین است .

ما در ساخت یک برنامه تلویزیونی بر اساس زمان پخش ، مخاطب ، شبکه، ساختار، موضوع، گروه سنی و ... مجری برنامه را انتخاب و او را بر اساس معیارهای متفاوتی مانند ژانر کارگردانی می کنیم. 

این که بدون هر فاکتور ویژه ای افراد مختلف بتوانند روی صندلی اجرای یک برنامه استعدادیابی بنشینند به همان اندازه خطرناک است که بتواند فرمان یک ماشین آخر سیستم را به یک راننده ناکاربلد سپرده و از جان همه مسافران عبور کند. 

تجربه نشان داده است برنامه های متوسط با یک اجرای استاندارد به اقبال رسیده اند اما یک اجرای ضعیف نمی تواند یک برنامه قوی را حتی به موقع و آن طور که باید و شاید برای مخاطب تبیین کند. 

با تمام این اوصاف باید گفت برنامه های استعدادیابی در هر گونه ای نیازمند تحقیقات وسیع در مورد شرکت کنندگان، راستی ازمایی ، انتخاب داوران کاربلد و ... است و نمی توان به واسطه نام و عنوان افراد آنها را برای کار تخصصی قضاوت و حتی آموزش انتخاب کرد چرا که هر دو نیازمند توانایی هایی است که شاید به داستان تخصص افراد گذری نداشته باشد. 

در پایان باید گفت برنامه های استعدادیابی از نمره قابل قبولی در رسانه ملی برخوردار هستند چرا که در این سالها چهره های نامداری حداقل در عرصه موسیقی ، بازیگری، اجرا، گویندگی تلویزیون، گزارش ورزشی معرفی شدند که هر کدام مشخصا استعدادهایی هستند که با چنین فراخوانی فرصت عرض اندام و دیده شدن گرفتند.